---

San Juan de Duero, ook wel bekend als Arcos de San Juan de Duero, vormt een groep van Castiliaanse romaanse architectuur aan de rand van de stad Soria, Castilla León (Spanje).



Wat er vandaag de dag te zien is, de kerk en het klooster, zijn niets anders dan de overblijfselen van een klooster van de Militaire Orde van de Hospitaalridders van San Juan de Jerusalem of de ridders van San Juanistas die in de eerste helft van de 12e eeuw aan de oevers van de rivier de Douro werden opgericht. het bleef tot in de 18e eeuw bewoond.



Kerk



De kerk is heel eenvoudig, met een enkel schip met een pastorie en een apsis; de eerste, met een puntig half-tongewelf, en de laatste, halfrond met een ovengewelf. Het zou niets opvallends hebben als de twee tempels er niet aan elke kant van de pastorie waren gerangschikt als iconostase, zodat de ruimte die tussen hen overbleef kon worden afgesloten en de priester verborgen zou blijven tijdens de wijding, volgens de regels van de Griekse ritus. Het bestaat uit twee luifels, een met een bolvormige koepel en de andere kegelvormig, maar in beide gevallen verrijkt en gemonteerd op kolommen met een viervoudige as en een uniek kapitaal en basis. De hoofdsteden hebben figuratieve reliëfs van verdienstelijk werk met evangelische en allegorische passages.

Het klooster



Omdat deze twee paviljoens origineel zijn, is het klooster uit de 13e eeuw dat nog meer. Het vormt een onregelmatige vierhoek waarvan de vier hoeken, dat wil zeggen de afgeschuinde hoek zelf en de semillars die erin samenkomen, van elkaar verschillen. De noordwestelijke hoek, vóór de andere, is typisch romaans, met halfronde bogen en een loopvlak. De noordoostelijke heeft geen basis, zijn kolommen van viervoudige schachten gerangschikt in de vorm van een kruis, en zijn tumide bogen. De zuidoostelijke hoekpunt heeft geribbelde kolommen met een vierkante doorsnede en gebogen bogen die elkaar kruisen. De andere hoek, het zuidwesten, heeft kolommen met dubbele ronde schachten en sierlijke kapitelen, waarop de spitsbogen die elkaar kruisen op dezelfde manier als die van de vorige hoek, maar met meer eenvoud rusten.



Het is ongetwijfeld een van de meest uitzonderlijke kloosters, niet alleen in Spanje, maar in het hele Westen, ondanks het feit dat het dak verloren is gegaan en momenteel wordt gepresenteerd als een ruïne (echter gerestaureerd).



Gustavo Adolfo Bécquer schreef een van zijn bekendste verhalen, de legende van El Monte de las Ánimas, gebaseerd op de ridders en de plaatsen om hen heen.



Curiosa



In 2006 is een project gestart om het monument te documenteren met een nieuwe technologie die is ontwikkeld op basis van real-time 3D grafische engines en de modernste 3D scantechnieken. Het project heette San Juan de Duero: Interactive Virtual Visit. Het volledige monument (klooster, kerk, hoofdsteden ...) werd gescand en vervolgens werd een uitgebreide fotosessie uitgevoerd. Met al deze informatie werd een driedimensionaal model gegenereerd dat een virtueel bezoek met uitzonderlijke kwaliteit en nauwkeurigheid nabootst. Het project probeert een bron te zijn van documentatie en conservering tegen mogelijke verslechtering van het monument. Na twee jaar zag het project begin 2008 het licht.



Het Centrum voor Romaanse Studies (CER) van de Santa María la Real Foundation lanceerde tussen 3 november en 28 december 2008 de wedstrijd Wonderen van de Spaanse romaanse kunst om de zeven gebouwen te kiezen die de voorkeur hebben van fans van deze artistieke stijl. Na een eerste selectie gemaakt door een team van experts, stond San Juan de Duero op de vierde plaats met 1706 stemmen, na San Isidoro de León, de kathedraal van Santiago de Compostela en de oude kathedraal van Salamanca.

---