---

Hoewel sommige historici verzekeren dat bepaalde gevormde stenen, gevonden op onze stranden en heuvels, de menselijke aanwezigheid in Torremolinos 150.000 jaar geleden zouden rechtvaardigen, zou het sterkste bewijs van onze prehistorie worden gevonden in de negen menselijke schedels, tientallen botten, kleipotten, punten van bijl en pijlen, kettingen en armbanden, ornamenten, een ring en enkele dierenbeenderen die verschenen bij de opgravingen die werden uitgevoerd in de nu verdwenen Cuevas del Tesoro, Cueva Tapada, Cueva de los Tejones en Cueva del Encanto, in wat bekend staat als Punta de Torremolinos, tegenwoordig Castillo de Santa Clara en omgeving.



De gedetailleerde studie van deze stukken plaatst ze in de zogenaamde neolithische periode van het quartaire tijdperk, zo'n 5000 jaar vóór de geboorte van Christus, een periode die wordt gekenmerkt door het feit dat de primitieve mens leerde de velden te bewerken, vee te oefenen, aardewerk te maken en wol te weven. en om de steen te bewerken om huishoudelijk en jachtgerei te verkrijgen. Metalen waren nog niet bekend.



Vaartuig





Deze kenmerken zijn in perfecte overeenstemming met de overblijfselen die hier in onze grotten zijn gevonden en die ons vertellen dat die primitieve neolithische kolonisten van Torremolinos niet alleen pottenbakkers waren, maar ook het touw kenden (aangezien ze het als ornament in hun schepen gebruikten) Ze kenden hun vlechtwerk om de stenen van hun bijlen en pijlen vast te houden, de sieraden van hun halskettingen en armbanden en ook, zo moet worden aangenomen, dat ze wisten hoe ze hun eigen jurken moesten weven en maken.



Nu vragen we ons af, hoe zouden die mannen en vrouwen eruit zien?



Sommige historici concluderen dat ze kort waren (1,50 of 1,60 m.), Dolichocephalische schedel (kop langer dan breed), verzonken voorhoofd en neus en negroïde kenmerken, voornamelijk gebaseerd op de opening van de neusgaten zelf.



Ze leiden ook af dat ze voornamelijk onder het dak leefden, in primitieve hutten en dat ze de grotten gebruikten als af en toe een schuilplaats en als graven, waarin ze de lijken zittend plaatsten, met hun rug tegen de muur geleund, bedekt met ornamenten en in het gezelschap van een of ander huisdier. , zoals het varken, volgens de algemene gewoonte in heel Europa in de neolithische periode.



Samengevat, mensen zijn meer jager en industrieel dan krijger, en hoewel sommige ornamenten aan hun halskettingen en armbanden werden gemaakt van de schelpen van sommige weekdieren, kan men er zeker van zijn dat ze geen zeevarende mensen waren, noch gebruikten ze haken of ander visgerei om voedsel uit de zee te halen. . Dit is een vreemd en belangrijk detail, aangezien ze zeker in de buurt van de kust woonden.



Ptolemaeus, een Griekse astronoom geboren twee eeuwen voor Christus, zei dat vlakbij hier, tussen de rechteroever van de rivier de Guadalhorce en het land dat tegenwoordig de Parador de Golf bezet, de Feniciërs een stad stichtten genaamd Saduce, die grote invloed had op de Middellandse Zee als rivierhaven, maar waarvan er nauwelijks nog overblijfselen zijn.



De Grieken waren geen grote avonturiers, van wie we geen bewijs hebben aan onze kust, hoewel we wel bewijs hebben van de Romeinen, die 2000 jaar geleden een meters brede weg aanlegden die Gades (Cádiz) verbond met Malaka (Málaga) en die Torremolinos doorkruiste. van begin tot eind, bijna tot aan het strand in het Playamar-gebied, ging het verder voor Los Álamos en klom naar Churriana, vlakbij de muren van Camp Benítez.



Aan weerszijden van deze weg bouwden ze villa's en viszoutfabrieken. Van de elf bekende fabrieken stonden er drie in onze gemeente. Een in de buurt van wat we vandaag kennen als Camp Benítez, op de boerderij Cizaña Baja, waarvan de overblijfselen nog steeds bewaard zijn gebleven, een andere is verdwenen in Los Álamos; en een derde bij de kliffen van La Roca, in Bajondillo, ontbreekt eveneens.



zoutfabriek



De kronieken zeggen dat in het jaar 1881 een sterke storm aan het licht kwam, ook in het gebied van La Roca, een thermaal zwembad, een kamer met een mozaïek van kleuren en een kamer, een soort kleedkamer van een openbare badclave, heel belangrijk in de Romeinse tijd, aangezien sommige auteurs uit die tijd, bijna 2000 jaar geleden, zoals Plinius de Oudere en Pomponio Mela het citeren in hun geschriften.



Er zijn ook getuigenissen van enkele buren die verzekeren dat er, toen de Los Álamos-urbanisatie werd gebouwd, enkele sarcofagen en Romeinse overblijfselen verschenen, maar er is geen documentatie over de vondst, en als het waar was, weet niemand waar ze heen gingen.







Helaas, net zoals het gebeurde met de prehistorische grotten waarnaar in het begin werd verwezen, stopte niemand om na te denken over het belang dat al deze overblijfselen ooit zouden hebben in de geschiedenis van onze mensen, dus hebben ze ze bedekt en bovenop gebouwd, terwijl ze zichzelf verloren daarmee een deel van onszelf. Aan het begin van de jaren 90 is op een plaats nabij de Plaza de Cantabria een kleine Romeinse necropolis verschenen, en bij een eerste toevallige opgraving zijn drie graven gevonden, gebouwd met tegula's, waarin we overvloedige menselijke resten hebben gevonden, die samen met de overblijfselen van zouthopen en andere verdwenen overblijfselen, leidt ons tot de conclusie dat er vlakbij dat gebied een stad was waarvan we de leeftijd kunnen schatten op ongeveer 2.000 jaar.



Rond 1300 bouwde de moslimdynastie van de Nasrid, die van de 13e tot de 15e eeuw in Malaga regeerde, de verdedigingstoren aan het einde van de Calle San Miguel, die in de verordeningen van 1497 al bekend stond als ´´Torre de los Molinos ´´, en jaren later ook wel Pimentel genoemd, ter ere van D. Rodrigo Pimentel, graaf van Benavente (Zamora), die de katholieke vorsten militair hielp met 2.000 paarden en 4.999 pionnen in de Campagne van de verovering van Granada en de Opname uit Malaga in 1487, vijf jaar voordat Columbus Amerika ontdekte.



De toren is 12 meter hoog, gemaakt van lemen adobe, en bestond uit twee verdiepingen met ramen met uitzicht op de zee en een terras. Je komt het binnen via een trap die de oude Molino del Rosario verlaat. Tot op de dag van vandaag is het van binnen volledig gesloopt en brengen enkele scheuren de gevel in gevaar.



Zeker, aangetrokken door onze wateren en bronnen, zouden sommige illustere Moren hier villa's en paleizen hebben, maar als dat zo was, lieten de tijd en de hand van de mens ons geen spoor van hun bestaan ​​achter.



Hoewel er historische gegevens zijn dat Torremolinos al een ´´bevolking´´ was in 1.801, en we weten zelfs dat Antonio de Montes Díez de burgemeester was, zijn er referenties van buren lang daarvoor.



De archieven van de kathedraal van Malaga zeggen dat op 5 mei 1.503 de bewaker van de toren in de Termijn van Torremolinos ´´dat werd gezegd met de naam Alonso Martín´´ de heer Corregidor waarschuwde dat hij vijf schepen had gezien Bramen bleven steken op volle zee, dus zette hij de troepen op hun hoede en ging hij op pad om gevaar te vermijden.







De gemeente Torremolinos beslaat een smalle kuststrook aan de voet van de oostelijke uitlopers van de Sierra de Mijas, die in zee valt en een grote helling vormt die gedeeltelijk bedekt is met enkele dennenbossen. De rest van het grondgebied is bijna volledig verstedelijkt. In het noordoosten opent de kuststrook zich naar de lage vallei van de Guadalhorce, terwijl aan de andere kant de strook een meer bergachtige orografie vertoont.



Punta de Torremolinos is het meest opmerkelijke kustongeval. Het is een kleine klif die ooit de stranden van de gemeente in tweeën verdeelde, hoewel later een promenade werd gebouwd die het redde op land dat uit de zee werd teruggewonnen. Aan beide kanten van de punt bevinden zich twee van de oudste wijken van Torremolinos: La Carihuela, in het zuiden, en El Bajondillo, in het noorden. De derde oorspronkelijke bevolkingskern bevindt zich in noordwestelijke richting vanaf hetzelfde punt: de wijk El Calvario. Ten noorden hiervan en ten westen van La Carihuela liggen Montemar en El Pinillo, van recentere oorsprong. Andere moderne wijken bevinden zich ten noorden van El Bajondillo en El Calvario, zoals Playamar, La Colina en Los Álamos.

Situatie [bewerken]



Torremolinos grenst in het noordoosten aan de wijk Churriana in Malaga, in het oosten en zuidoosten aan de Middellandse Zee, in het zuidwesten en westen aan de gemeente Benalmádena en in het noordwesten aan de gemeente Alhaurín de la Torre.

Noordwesten: Benalmádena en Alhaurín de la Torre Norte: Málaga en Alhaurín de la Torre Noordoost: Málaga

West: Benalmádena Brosen windrose.svg Oost: Middellandse Zee

Zuidwest Benalmádena Zuid: Middellandse Zee Zuidoost: Middellandse Zee

Klimaat [bewerken]



Vanwege zijn geografische ligging geniet Torremolinos van maximumtemperaturen tussen 15 en 30 ° C en een luchtvochtigheid van ongeveer 75%. Neerslag bereikt 500 l / m², met de natste maanden november en februari. [8]

Demografie [bewerken]



Torremolinos is een van de meest multiculturele gemeenten van Andalusië. Mensen van maximaal 130 verschillende nationaliteiten wonen hier het hele jaar door, en daar komen nog degenen die alleen seizoensgebonden in de stad doorbrengen, bij. De buitenlandse bevolking die in de plaats is geregistreerd, bedraagt ​​26% van het totaal, waarvan 75% afkomstig is uit landen van de Europese Unie, voornamelijk Nederland, Duitsland, Frankrijk, Scandinavië en vooral het Verenigd Koninkrijk. zij vormen de grootste groep. Van de rest van de wereld valt het aantal burgers uit Noord-Afrika, voornamelijk Marokko, Ibero-Amerikanen en de groeiende Chinese gemeenschap op door hun aantal. [9]



In navolging van de trend van andere delen van de Spaanse Middellandse Zeekust heeft Torremolinos sinds de jaren zestig een snelle bevolkingsgroei doorgemaakt [10]. Dus van 27.543 inwoners die de gemeente had in 1991, is het gestegen tot 63.077 geregistreerd door de INE in 2008. Qua inwoneraantal is Torremolinos de zesde gemeente in de provincie. [11]

Demografische evolutie [12] 1842 1877 1887 1900 1910 1920 1924-1988 1991 2001 2008

785 2.131 2.390 2.991 2.925 3.028 Geïntegreerd in de

Gemeente Málaga 27.543 44.772 63.077

Economie

De belangrijkste economische activiteit in Torremolinos is toerisme en de activiteiten die daaruit voortvloeien. Met meer dan 80 hotels en hostels die meer dan 20.000 bedden toevoegen [4], is het de tweede Spaanse gemeente met het grootste aantal hotelbedden en de belangrijkste toeristische bestemming in Andalusië. Het hotelaanbod wordt gecompleteerd met een aanzienlijk aantal restaurants en winkels.

LGBT-vestiging.



Speciale vermelding moet worden gemaakt van de nachtelijke economie, waarvoor Torroles verschilt van andere kustplaatsen, doordat een groot deel van het vrijetijdsaanbod aan de Costa del Sol wordt geconcentreerd in termen van bars en disco's en nachtleven in het algemeen, waarbij de schuimfeesten beroemd zijn en het pand voor het LGTB-publiek, dat tijdens de weekenden en zomermaanden veel mensen uit de hele provincie en andere delen van Andalusië trekt. [21]



Landbouw- en industriële activiteiten zijn slechts anekdotisch. Het gecultiveerde gebied voegt amper 50 ha toe, bezet door sinaasappelbomen, sierplanten en olijfboomgaarden, terwijl de veestapel bestaat uit 10 runderen en 44 geiten. [22] De visserij, die tot de jaren vijftig de belangrijkste bron van inkomsten voor Torremolinos was [23], is ook marginaal, aangezien de gemeente geen haven op haar grondgebied heeft.

Transport en communicatie [bewerken]







Interessante plaatsen [bewerken]

Las Tres Torres, door Luis Alfonso Pagán.



De winkelstraat bij uitstek is Calle San Miguel, gelegen in de oude stad. Aan het einde van deze straat is de Torre Molinos en niet ver van het Castillo del Inglés of Santa Clara. Opmerkelijke gebouwen zijn onder meer Hotel Pez Espada en het Pablo Ruiz Picasso Cultureel Centrum, beide uitgeroepen tot of worden uitgeroepen tot Site of Cultural Interest (BIC). Andere interessante gebouwen zijn de Casa de los Navajas, in neo-Mudejar-stijl, en de kerk van San Miguel Arcángel, evenals het congres- en expositiecentrum Costa del Sol en het Gemeentelijk Auditorium van de Prins van Asturië, waar de grootste evenementen worden gehouden. uit de stad.

La Nogalera set.



Hoewel de stedelijke ontwikkeling van Torremolinos een duidelijk voorbeeld is van de wanordelijke groei van de Spaanse kust in de tweede helft van de 20e eeuw, zijn sommige van de gebouwen uitstekende voorbeelden van de architectuur van de moderne beweging, zoals de Aladdin Bazaar, een exponent van de zogenaamde ontspanningsstijl. . Andere opmerkelijke gebouwen zijn het La Nogalera-complex, het werk van Antonio Lamela Martínez, gebouwd in 1963; het Hotel Carihuela Palace (1960), door Manuel Jaén; het Eurosol-ensemble (1963), door Rafael de la Hoz en Gerardo Olivares; de urbanisatie Playamar (1963), eveneens door Antonio Lamela; het Hotel Cervantes (1970), door Fernando Rodríguez en Ricardo Álvarez de Toledo; Las Tres Torres (1971), door Luis Alfonso Pagán, geïnspireerd door de Witte Torens van Madrid door Sáenz de Oiza; het Castillo de Santa Clara-gebouw (1971), door José Mª Santos Rein; en het Entreplazas-centrum. [16]



Ook van architectonisch belang zijn de vele elegante villa's in de omgeving van Montemar, gebouwd in de jaren 40, 50 en 60.

Stranden [bewerken]

Strand van El Bajondillo.



De belangrijkste toeristische attractie in Torremolinos zijn de stranden. De gemeentelijke term heeft bijna 7 kilometer kustlijn, met als belangrijkste stranden Los Álamos, Playamar, El Bajondillo, La Carihuela, Montemar en El Saltillo. Dit zijn stadsstranden die bereikbaar zijn vanaf de Paseo Marítimo. Over het algemeen hebben ze donker zand en matige golven en bieden ze een hoge bezettingsgraad tijdens de zomermaanden. De meest populaire zijn de stranden van El Bajondillo en La Carihuela, gelegen in het stadscentrum. De eerste is meer dan een kilometer lang en 40 meter breed. La Carihuela is ongeveer even breed en ongeveer 2 kilometer lang. Dit strand ligt in de oude visserswijk met dezelfde naam, waar volop gebakken visrestaurants zijn.

Groene zones [bewerken]



De grootste groene gebieden in de stad zijn het Los Manantiales de Torremolinos-Molino de Inca Botanical Garden Complex en La Bateria Park. De eerste is waar de oorspronkelijke bronnen van Torremolinos zich bevinden en bevat meer dan 150 palmbomen van 50 verschillende soorten, evenals ongeveer 300 bomen van 60 verschillende soorten en ongeveer 400 gevarieerde struiken. La Bateria heeft een centraal bevaarbaar meer en een uitkijktoren met uitzicht op de kustlijn. Het bevindt zich op het land dat ooit luchtdoelbatterijen was die tijdens de burgeroorlog werden gebruikt en bevat verschillende kanonnen en een gebied met gangen en bunkers.



Vrijetijdscentra zijn onder meer het waterpark Aqualand en het Crocodile Park, een dierentuin gewijd aan krokodillen en andere reptielen en amfibieën.

---