---

Het Ceará-museum is een museum in de stad Fortaleza met een collectie van meer dan 13 duizend stukken, verdeeld over drie belangrijke collecties die de geschiedenis van Ceará vertellen: paleontologie, archeologie / inheemse antropologie en meubels.



Het toont ook permanente thematische tentoonstellingen, met thema's die van belang zijn in de geschiedenis van Ceará, zoals de samengestelde machten, populaire strijd en opstanden, religiositeit, intellectuele productie en oneerbiedigheid van Ceará.



Het museum van Ceará heeft tegenwoordig zijn collecties die zijn ontstaan ​​in het eerste museum in Ceará van de dokter Joaquim Antônio Alves die in 1873 een verzameling objecten en fragmenten van de natuur organiseerde. Deze collectie omvatte het Provinciaal Museum, dat van 1875 tot 1885 actief was als een van de afhankelijkheden van de Gabinete Cearense de Leitura. Vanaf 1894 vormde Francisco Dias da Rocha een collectie voor het Rocha Museum dat actief was tot 1950.



Het Historisch Museum van Ceará werd pas in 1932 opgericht door de toenmalige gouverneur Roberto Carneiro de Mendonça. Het is gemaakt in samenwerking met het openbaar archief van de staat. In 1951 werd het openbaar archief overgedragen aan het Senador Alencar-paleis, en het museum bleef tot 1957 in het Praça da Sé-gebouw, dat werd overgedragen aan het Instituto do Ceará. In 1955 werden nieuwe stukken opgenomen in de collectie, de inheemse collecties van het voormalige Museu do Instituto en het Rocha Museum, het laatste omgedoopt tot het Historisch en Antropologisch Museum van Ceará.



In 1967 keerde het museum terug naar de voogdij van de staat, verbonden aan de minister van Cultuur van de staat Ceará (Secult). In 1973 werd het Senador Alencar-paleis door IPHAN uitgeroepen tot Nationaal Monument. In 1990 werd het onder gouverneur Tasso Jereissati gerestaureerd en werd het het hoofdkwartier van het huidige museum van Ceará. Het werd heropend op 25 maart 1998, toen het de 144e verjaardag vierde van de afschaffing van de slavernij in Ceará. Het majestueuze gebouw werd vervolgens aangepast voor de werking van het museum en sinds 1998 worden er tentoonstellingen van lange en korte duur georganiseerd. In 2001 werd de Sala Paulo Freire opgericht, waar lezingen, cursussen en seminars worden gehouden. Het jaar daarop werd het Frei Tito-monument geopend, een eerbetoon aan de religieuzen die leefden tijdens het militaire regime dat in 1964 in het land werd opgericht. Het Museu do Ceará heeft ook een technische reserve, een educatieve centrumkamer, een administratiekamer en een bibliotheek. Het heeft ook een verencollectie in zijn collectie die ook werd vermeld door IPHAN.



De oude Provinciale Vergadering van Ceará werd overgedragen na de bouw van het gebouw in de jaren 1856 en 1871. Volgens het rapport van de president van de provincie, Dr. Joaquim Vilela de Castro Tavares, bezette de Provinciale Vergadering tot dan een gebouw 'dat meer op dezelfde naar de sessies van een dorpsgemeente ". In 1856 gaf de voorzitter van de gemeenteraad, Vicente Pires da Mota, opdracht om het bouwplan op te heffen en gaf hij de burgemeester van de stad, Antônio Rodrigues Ferreira, opdracht om de huizen te verwerven genaamd "Quarters of Agostinha", een druk verkooppunt voor wat voedingsmiddelen, voor de installatie van het toekomstige hoofdkantoor van de Provinciale Vergadering. Het werk begon op 25 oktober 1856, onder de verantwoordelijkheid van de aannemer Joaquim da Fonseca Soares e Silva. Het gebouw zou de Assemblee en het Lyceum dienen, maar op 1 juli 1858, in een rapport van de president, besloot de Assemblee om een ​​andere locatie toe te wijzen aan het Lyceum, waardoor het gebouw exclusief voor de wetgevende macht bleef.



Tussen 1857 en 1863 lag dat werk lam. Vervolgens werden het project en de uitvoering van de werken toevertrouwd aan ingenieur Adolpho Herbster, die de plannen voorbereidde vanaf de kant-en-klare funderingen van de eerste fase van de bouw.



De inhuldiging vond plaats op 4 juli 1871, waarbij vooraanstaande politici aanwezig waren, zoals plaatsvervangend Gonçalo Baptista Vieira - Barão de Aquiraz, en de president van de provincie. De plaats heette Palacete Senador Alencar, naar de beroemde politicus van het rijk, de vader van de romanschrijver José de Alencar. Het gebouw huisvestte ook de Faculteit der Rechtsgeleerdheid, Openbare Bibliotheek, Academia Cearense de Letras, Instituto do Ceará en de Regionale Kiesrechtbank.



Het neoklassieke gebouw waarin het Museu do Ceará is gevestigd, is geïsoleerd van de omgeving, zonder inkepingen en rechthoekig van plan met toegangen aan de vier zijden. De typologie en aard van de versieringen is vergelijkbaar tussen de eerste verdieping en de begane grond. Het verschil met de kozijnen is de aanwezigheid van een bewerkte reling die de bovenkozijnen afsluit, zoals vensterbanken; op de begane grond worden de openingen alleen afgesloten met gemengde kozijnen van hout en glas. De hoofdtoegang is goed gemarkeerd door de aanwezigheid van Dorische colonnades die het balkon van de bovenverdieping ondersteunen, het balkon afgesloten door een balustrade en de aanwezigheid van een driehoekig fronton waar het wapenschild van de republiek te zien is. De wandbekleding heeft negatieve horizontale friezen die radiaal convergeren naar de openingsbogen; de verticale markering van de gevels is te danken aan licht getrokken pilaren, terwijl de horizontale lijn de twee verdiepingen goed begrenst en bestaat uit een kroonlijst in het midden en een andere bovenaan op het plateau. Goed onderhouden pand. Het gebouw wordt beschermd door Tombo Federal: Proces nº 863-T 72, Livro do Tombo Histórico, Inschrijving nº 440, Fls. 72; Tombo das Belas Artes Boek, Inschrijving nr. 502, datum: 28 februari 1973. Het wordt beschouwd als het officiële herkenningspunt van de Braziliaanse neoklassieke stijl.

---