---

Het Inhotim Institute herbergt een van de belangrijkste collecties hedendaagse kunst in Brazilië en wordt beschouwd als het grootste openluchtkunstcentrum in Latijns-Amerika. Het is gelegen in Brumadinho (Minas Gerais), een stad met 30 duizend inwoners, op slechts 60 km van Belo Horizonte.



Volgens de inwoners van Brumadinho was de site een boerderij van een mijnbouwbedrijf dat in de 19e eeuw actief was in de regio en verantwoordelijk was voor een Engelsman, Timothy genaamd - 'Senhor Tim', die in de lokale taal uiteindelijk "Nhô Tim" of "Inhô Tim".



Het ontstond in 2004 om de collectie van Bernardo Paz te huisvesten, een zakenman in de mijnbouw- en staalindustrie, die getrouwd was met de Rio de Janeiro-kunstenaar Adriana Varejão, en 20 jaar geleden begon hij zijn waardevolle collectie modernistische kunst, waaronder werken van Portinari, Guignard en Di Cavalcanti, om de collectie hedendaagse kunst te vormen die zich nu in Inhotim bevindt.



In 2006 werd de plaats op reguliere dagen zonder afspraak voor het publiek geopend. De collectie huisvestte werken uit de jaren 70 tot nu in achttien galerijen (in 2011). Er zijn 450 werken van Braziliaanse en buitenlandse kunstenaars, met de nadruk op werken van Cildo Meireles, Tunga, Vik Muniz, Hélio Oiticica, Ernesto Neto, Matthew Barney, Doug Aitken, Chris Burden, Yayoi Kusama, Paul McCarthy, Zhang Huan, Valeska Soares, Marcellvs en Rivane Neuenschwander.



De tentoonstellingen worden altijd vernieuwd en galerijen worden jaarlijks geopend.5 In 2010 ontving het Instituut 42.000 studenten en 3.500 docenten.5 In hetzelfde jaar bereikte het aantal bezoeken 169.289.



Het Inhotim Instituut bevindt zich in het domein van het Atlantische Woud, met enclaves van cerrado op de toppen van de bergen. Gelegen op een hoogte die varieert tussen 700 m en 1.300 m boven zeeniveau, de totale oppervlakte is 786,06 hectare, met een beschermd gebied van 440,16 ha, bestaande uit bosfragmenten en inclusief een privé-erfgoedreservaat Natuurlijk (RPPN), met 145,37 ha.



Het bezoekgebied van Inhotim heeft 96,87 ha en omvat tuinen, galerijen, gebouwen en bosfragmenten, naast vijf siermeren, met ongeveer 3,5 hectare waterspiegel. De botanische tuin heeft 4.300 soorten in cultuur - een cijfer dat in 2011 werd bereikt - en is omgeven door inheems bos, met dertig procent van de gehele collectie te zien aan het publiek (ongeveer 102 hectare in 2011). Als erkenning van de noodzaak om het reservaat van 145 hectare te behouden, ontving het instituut van het Ministerie van Milieu in februari 2011 de officiële classificatie van botanische tuin, in categorie C.8. In deze tuin zijn er ongeveer 1.500 soorten palm gecatalogiseerd, de grootste collectie in zijn soort ter wereld.

Lijkbloem bij Inhotim op 27 december 2012.



In februari 2010 werden de white cube paviljoens vervangen door transparante installaties. De bedoeling is om de dialoog met de omliggende bergen en bossen te bevorderen. In een artikel van Fabiano Cypriano voor de krant Folha de São Paulo wordt vermeld dat de veranderingen meer lokale wortels creëren en dat Inhotim "een nieuw paradigma wordt voor de tentoonstelling van hedendaagse productie".



Inhotim is geopend van dinsdag tot zondag en op feestdagen en biedt themabezoeken, met monitoren, naast educatieve bezoeken voor schoolgroepen, die vooraf moeten worden gepland. De toegang op dinsdag is gratis.



Het park herbergt verschillende zeldzame planten, zowel inheems als exotisch.



Het instituut is de enige plaats in Latijns-Amerika met een exemplaar van de lijkbloem, een soort afkomstig uit Indonesië die bekend staat als de grootste bloem ter wereld. Het exemplaar bloeide voor het eerst op 15 december 2010 en opnieuw op 27 december 2012. De bloem bevindt zich in Viveiro Educador, in de Equatoriale Kas, werd aan het publiek getoond en kon bezocht worden door geïnteresseerde en nieuwsgierige mensen.



Naast de 170 tentoongestelde kunstwerken heeft het museum 98 banken van ontwerper Hugo França. De eerste bank werd in 1990 in de tuin geplaatst, onder de schaduw van de zeeduivelboom, een van de symbolen van het park. De banken zijn gemaakt van stammen en wortels van pequi-vinagreiro, een veel voorkomende boom in het Atlantische woud, die gevallen of gedood in het woud wordt aangetroffen.



De New York Times citeerde ooit met betrekking tot Inhotim dat "weinig instellingen de luxe hebben duizenden hectares aan tuinen en heuvels en velden te besteden aan niets anders dan kunst, en daar voor altijd kunst te installeren".

---